คนเรา...นี่ก็แปลก

ไม่เข้าใจเลย...อยู่ดีๆก็ถูกเข้าใจผิด
โดนกล่าวหา ในข้อหาที่คนทั่วไปและสังคมตั้งกฏเกณฑ์และให้คำนิยามกับการกระทำบางอย่าง

คนเรานี่ก็แปลกนะ... ชอบตัดสินคนอื่น ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าทุกการกระทำของคนทุกคนก็ย่อมต้องมีเหตุผลด้วยกันทั้งนั้น
ไม่มีใครถูก หรือ ผิด ในการเลือกที่จะทำหรือไม่ทำอะไร
และไม่ใช่หน้าที่ของคุณหรือของใคร มานั่งตัดสินคนอื่น

โลกเราตอนนี้วิปริตไปมาก... มากซะจนเรื่องที่ควรวิตกกลับกลายเป็นเรื่องปกติ
ส่วนเรื่องที่เป็นเรื่องจริง และสมควรทำ กลับถูกมองว่าเป็นเรื่องหลอกลวงและน่าหัวเราะเยาะ

ครั้งนึงเคยคิดและพยายามที่จะเป็นคนดี แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา มีแต่น้ำตาและความโศกเศร้า

จนถึงตอนนี้ ก็ไม่ได้เลิกคิดที่จะทำแบบนั้น เพียงแต่เปลี่ยนจาก การพยายามเป็นคนดี มาเป็น การพยายามทำสิ่งที่ดีดี




ต่อจากนี้...
พวกคุณหรือใครก็ตาม อยากจะตัดสินใคร อยากจะมองยังไง จะไม่สนใจและจะไม่มีข้อแก้ต่างแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น
อยากเข้าใจยังไงก็จงเข้าใจแบบนั้นกันต่อไป...

เพราะตัวเราเองรู้ดีที่สุด ว่าทุกอย่างที่เราทำ เราทำไปทำไม และเราทำเพื่อใคร...




ไม่โกรธหรอก แต่เสียความรู้สึกมากกว่า ที่พยายามรู้สึกดีดีมาตลอด แต่ทำไม เป็นเราทุกครั้งที่ต้องเสียใจ..


ขออโหสิกรรมให้กับการกระทำและความเข้าใจผิดทุกๆอย่าง


และอยากจะบอกว่า...

สิทธิของพวกคุณ คือการที่คุณสามารถจ้องจับผิดและยัดข้อกล่าวหาให้บางคนได้จากเพียงแค่ "น้ำลาย"ของคนอื่น

แต่พวกคุณ ไม่มีวัน จะทำลาย ความเป็นตัวตน และศักดิ์ศรีของ คนคนหนึ่งได้

เพราะคนจะดีหรือเลว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับปากใคร แต่ขึ้นอยู่กับการกระทำ


ที่เขียนมาทั้งหมดนี่... เข้าใจในโลกธรรมอย่างชัดเจน (ทั้งแบบโลกธรรมและ โลก-กระ-ทำ)

ทำให้ได้รู้ว่า

......
ในวันที่เรารู้สึกแย่กับสิ่งรอบตัว

นั่นเพราะ ธรรมชาติ...กำลังสอนให้เรารู้จักปล่อยวาง...ให้เป็น