...แสงดาวแห่งศรัทธา...

ในยามที่ตัวเราเองต้องยอมเป็นเพื่อนกับความยากลำบาก...
ลำบาก...อย่างที่เราเองก็อดกลับไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆไม่ได้
ว่าทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ และโดนแบบนี้...

หลายครั้งที่อยากจะร้องไห้...และอยากจะเลิก...
แต่....มันก็ร้องไม่ออก

เพราะมันก็หลายครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้

บางที ความลำบากอาจกำลังสอนอะไรเราบางอย่าง
มันกำลังปรับปรุงนิสัยของเราที่ยังพร่องในบางเรื่องให้ดีขึ้น

ความยากลำบาก ชนิดที่เราไม่มีสิทธิปริปากบ่น
ความอึดอัดและความเหนื่อยล้า ที่เราต้องสู้ต่อไป

เคยคิดท้อ และคิดบ้าๆบอๆหลายครั้ง
แต่สุดท้าย...

ก็ต้องกลับมาลืมตามองโลกแห่งความเป็นจริง

พ่อ...แม่ ครอบครัว และคำว่า "แพทย์หญิง"

... บางครั้งก็เคยสงสัยว่าทำไม
ยามที่คนอื่นทุกข์ใจ ก็ต้องเป็นเราที่ทำให้คนอื่นสบายใจ
แต่พอเราทุกข์จนแทบจะล้มประดาตาย

กลับมองหากำลังใจจากใครไม่เจอ...นอกจากตัวเอง

เพราะทุกวันนี้ที่เดินสองขาอยู่ได้ ที่มีชีวิตอยู่ได้ ก็เพราะ "ตัวของเราเองทั้งนั้น"

............................................

ในเมื่ออุปสรรคมาท้าทาย
ฉันก็จะขอน้อมรับด้วยความยินดี

หากมันจะตาย ณ ตอนนี้ ก็ให้มันรู้ไป

อย่างน้อย เราก็ทำหน้าที่ของเรา อย่างสุดความสามารถแล้ว

ความยากลำบาก บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ดี
เพราะมันสอนให้เรา ได้มีความเป็นมนุษย์ที่เต็มขึ้น
...ได้มองเห็นโลกในความเป็นจริงมากขึ้น

ตัดสิ่งไร้สาระออกไปจากชีวิตได้มากขึ้น

เวลาที่ท้อ อย่างน้อย นึกถึงหน้าพระบิดา,ในหลวง, หมอหงวน และพ่อแม่ ...
เพียงแค่นี้ ฉันเองก็มีกำลังใจที่จะอดทนสู้ต่อ

"ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ นอกจากเราไม่ทำ"
"ไม่มีอะไรที่สำเร็จลงได้ หากปราศจากความพยายามอย่างสุดชีวิต"

... สิ่งที่มีคุณค่า สมควรอยู่กับผู้ที่ได้รับมันเท่านั้น
นั่นหมายถึง เราต้องลงทุน ทุ่มทั้งแรงกายและแรงใจ เพื่อที่จะให้ได้มันมา

เอาชนะตัวเองให้ได้ ...
ถึงจะแพ้ใคร ยังไงก็ยังชนะใจตัวเอง

อุปสรรค มันเป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิต
แต่เรามีชีวิต เราจะยอมให้มันเอาชนะเราได้อย่างไร

ความเป็นแพทย์ไม่อาจถูกตีค่าได้ด้วยรูปธรรมหรือสิ่งสมญานามอวดอ้างใดๆ
สิ่งสำคัญคือ ความรู้และใจในการรักษาคนไข้
มอบสิ่งที่ดีที่สุดแก่พวกเขา เหมือนกับเขาเองเป็นพ่อแม่หรือญาติของเรา

ไม่มีมาตราวัดแพทย์ที่ดีหรือเลวในโลกนี้
เพราะตัวเราเองที่จะรู้ดีที่สุดว่า เราเอง สมควรให้คนไข้เรียกเราว่า "หมอ" หรือไม่

อย่าเป็นหมอ ที่ดูคนไข้ไปวันๆ
อย่าเป็นหมอ เพียงเพราะสอบผ่าน

คนเก่ง ฉลาด และขยัน มีมากมายในโลกนี้
และมันก็เป็นสิ่งที่พัฒนากันได้

แต่สิ่งที่พัฒนาและมีได้ยาก คือ ความเป็นคนในความเป็นแพทย์ ...
ซึ่ง...น้อยคนนัก ที่จะมี


เพลงแสงดาวแห่งศรัทรา

พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกราว
ส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล
ดั่งโคมทองผ่องเรืองรุ้งในหทัย
เหมือนธงชัยส่องนำจากห้วงทุกข์ทน
พายุฟ้า ครืน ข่มคุกคราม
เดือนลับยามแผ่นดินมึดหม่น
ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่มิวาย
ขอเยาะเย้ย ทุกข์ยาก
ขวากหนามลำเค็ญ
คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้ผืนฟ้ามึดดับเดือนลับละลาย
ดาวยังพรายศรัทธาเย้ยฟ้าดิน
ดาวยังพรายอยู่จนฟ้ารุ่งราง




คำร้องทำนองโดย จิตร ภูมิศักดิ์
เสียงเพลงประกอบโดย วง กรรมมาชน ชุด 2